„W promieniach słońca przesuwają się pasma i smugi naszego życia związane z cierpieniem, rozkoszą, rozpaczą, bólem, radością i lękiem - pomiędzy nimi przebiega smuga cienia śmierci. Zabłąkani na granicy między światłem i cieniem. To my”.
Janusz Limon spogląda na pasma i smugi ludzkiego życia za pomocą szkiełka i oka lekarza genetyka, ale i sercem humanisty.
CZYTA MAREK WALCZAK. Pełen tekst.Przejmujący obraz brutalnych początków kapitalizmu. Powszechny brud, brzydota, nędza i cwaniactwo. A pośród industrialnego pędu wielkie plany, wspólne interesy i przyjaźń. Pojednanie ponad tym wszystkim, co przez wieki stanowiło mur nie do przeskoczenia. W powszechnej przebierance, wśród wszechobecnej tandety i pracowicie kolekcjonowanych śmieci leżą głęboko zagrzebane...
Akcja kolejnego tomu sagi o Tomku Wilmowskim toczy się w Azji. Tomek i Bosman, na wezwanie Smugi, płyną do Indii. Pierwszym etapem ich podróży jest Bombaj, gdzie nawiązują pierwsze znajomości, które będą bardzo przydatne w dalszych poszukiwaniach przyjaciela. Zgodnie ze wskazówkami udają się na północ do Alwaru. Jednak to nie jest kres poszukiwań Smudy, autor zaprasza nas w dalszą podróż przez Tybet...
Naszych bohaterów odnajdujemy w Brazylii. Jan Smuga pracuje w kompanii eksploatującej kauczuk w dorzeczu Amazonki. Indianie, wynajęci przez konkurencję, zabijają pracownika kompanii. Smuga wyrusza w pościg za mordercami, którzy giną w walce, a on wpada w ręce dzikiego plemienia, zamieszkującego ruiny inkaskiego miasta w głębi peruwiańskiej dżungli. Kiedy Jan nie wraca z wyprawy, Zbyszek i Natasza (kuzyn...
Przewrotne opowiadania o tym, że największą niespodzianką w życiu jest samo życie.
Wędkarz, którego nad brzegiem rzeki dopada grupa urzędników. Dwóch samobójców pojawiających się w tej samej chwili na jedynym w okolicy moście. Kobieta, dla której prawdziwym sensem życia jest karmienie gołębi. I pewien zupełnie nietypowy wampir...
To tylko niektórzy bohaterowie opowiadań Anny Laszczki. W tomie...
„Bat został sam, otoczony. Jego kary koń rozdął chrapy i z wytrzeszczonymi oczami zaczął wierzgać, kopać i gryźć, jakby coraz liczniejsze rany nie robiły już na nim wrażenia. Otaczało ich coraz więcej wrogów, z przodu i z tyłu, uzbrojonych w straszliwe kły. Bat wiedział, że nie uda mu się uciec i została mu tylko walka. Także porzucił swoją urgę i chwyciwszy się mocno łęku, drugą ręką odwiązał...
