Witkiewicz Stanisław (1851-1915), ojciec S.I. Witkiewicza, prozaik, malarz, krytyk. Dzieciństwo spędził wraz z rodziną na Syberii, dokąd został zesłany jego ojciec za udział w powstaniu styczniowym. 1868-1871 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, od 1871 w Warszawie, 1871-1875 odbywał studia malarskie w Monachium. 1884-1887 kierownik artystyczny warszawskiego tygodnika Wędrowiec. Od 1890...
Witkiewicz Stanisław (1851-1915), ojciec S.I. Witkiewicza, prozaik, malarz, krytyk. Dzieciństwo spędził wraz z rodziną na Syberii, dokąd został zesłany jego ojciec za udział w powstaniu styczniowym. 1868-1871 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, od 1871 w Warszawie, 1871-1875 odbywał studia malarskie w Monachium. 1884-1887 kierownik artystyczny warszawskiego tygodnika Wędrowiec. Od 1890...
Witkiewicz Stanisław (1851-1915), ojciec S.I. Witkiewicza, prozaik, malarz, krytyk. Dzieciństwo spędził wraz z rodziną na Syberii, dokąd został zesłany jego ojciec za udział w powstaniu styczniowym. 1868-1871 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, od 1871 w Warszawie, 1871-1875 odbywał studia malarskie w Monachium. 1884-1887 kierownik artystyczny warszawskiego tygodnika Wędrowiec. Od 1890...
W utworze Witkacy przedstawił obraz przyszłego społeczeństwa, ukazując również swoje katastroficzne przeczucia na jego temat. Dramat zamyka w sobie namiastkę wyobrażenia pisarza o mechanizacji społeczeństwa i następnie upadku cywilizacji, stanowi krytykę rewolucji, kapitalizmu, komunizmu i faszyzmu.
W tytułach prac Witkiewicza uderza to, że nie pojawia się w nich termin estetyka", natomiast wielokrotnie pojawia się termin "krytyka". Witkiewicz nie pozostawia czytelnikowi wątpliwości - uważa się za krytyka, jednakże krytyka w szerokim, a nie w wąskim rozumieniu. "Krytyka sztuki w obszerniejszym rozumieniu - czytamy w Malarstwie i krytyce u nas - jest jej teorią - filozofią". Jej zadaniem jest tworzenie...
„Niemyte dusze” (1936) uważa się za błyskotliwą, parodystyczną i mocno kontrowersyjną diagnozę zbiorowości i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalizę jako lekarstwo chroniące przed nadciągającym kataklizmem. Sam autor nadał dziełku podtytuł: "Studium psychologiczne nad kompleksem niższości, węzłowiska upośledzenia przeprowadzone metodą Freuda, ze szczególnym uwzględnieniem...
Niedokończona, ostatnia powieść Witkacego. Głównymi bohaterami są dwaj przyjaciele: Izydor i Marceli. Ich relacja zostaje wystawiona na próbę, gdy jeden żeni się z byłą dziewczyną drugiego. Fabuła jest pretekstem do ukazania ważnych problemów społecznych. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, narzeka na upadającą sztukę i literaturę.
Nie wydana za życia autora z powodów osobistych i śmiałych scen erotycznych, powieść, której tłem, jest burzliwy romans Witkacego z wybitną aktorką, Ireną Solską. Dla tytułowego Bunga, początkującego artysty,, kobieta artystka jest obietnicą wtajemniczenia w niezwykłe misteria metafizyczne. Młodzieńcza miłość kształtuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki.
"SAJETAN
Nie będziemy gadać niepotrzebnych rzeczy. Hej! Hej! Kuj podeszwy! Kuj podeszwy! Skręcaj twardą skórę, łam sobie palce! A, do diabła - nie będziemy gadać niepotrzebnych rzeczy! Książęce buciki! Tylko ja, wieczny tułacz, tym się tułający, że do miejsca zawsze przykuty. Hej! Kuj podeszwy dla tych ścierw! Nie będziemy gadać niepotrzebnych rzeczy, nie!"
Powieść opowiada o dojrzewaniu i upadku młodego dekadenta Atanazego Bazakbala. Jego działania i wszelkie eksperymenty (narkotyczne, erotyczne, psychiczne) doprowadzają do samobójstwa jego żonę, zaś on sam popada w całkowitą zależność od Heli Bertz.
Powieść stanowi również rozważania na temat przyszłości, studium dekadencji (upadek wartości, sekularyzacja, znużenie światem) i opis ówczesnego rozwoju...
