Kolej to rewolucja nie mniejsza niż rewolucja francuska! Twierdzi prof. Michał Kopczyński. Głównym tematem tego numeru jest powstanie pierwszej linii drogi żelaznej na ziemiach polskich. Dziś gdy kolej stała się elementem życia codziennego, mało kto to sobie uświadamia -pisze dalej red. naczelny – to właśnie dzięki kolei mogła się zwiększyć skala urbanizacji, ukształtowała się ostatecznie geografia wielkich miast, które mogły oderwać się od morskiego wybrzeża i wielkich rzek, by przenieść się na tereny bogate w węgiel. Historię powstania kolei warszawsko–wiedeńskiej opisuje Andrzej Paszke, prof. Zbigniew Tucholski – jeden z najwybitniejszych znawców dziejów kolejnictwa – przypominając dokonania Edwarda Segeta pisze: Droga Żelazna Warszawsko wiedeńska była jedną z najbardziej zaawansowanych technicznie linii kolejowych w Rosji. Przeczytamy tu też o jednym z jej głównych projektantów i budowniczym Stanisławie Wysockim i pierwszych parowozach tu używanych, zaś Michał Jerczyński opisuje architekturę budynków kolejowych i zwraca uwagę, że wiele z nich można podziwiać do dziś, choćby z okien pociągu jadącego tą linią. Mało znany i wciąż niedoceniany wkład polskich kolejarzy w walce z okupantem hitlerowskim opisuje Maciej Krawczyk w tekście Kolejarze – krwiobieg konspiracji.
Jak co miesiąc „Mówią wieki” pisze o dawnych zarazach – tym razem Ewa Danowska opisuje Epidemie w dawnym Krakowie i przypomina ówczesne metody leczenia: mimo postępu medycyny w czasie paniki wywołanej zarazą stosowano odwieczne metody, rzekomo skuteczne, np. zagrzebywanie się w gnoju…
Jan Błachnio pisze o futbolu w Cesarstwie austrowęgierskim, w tekście Piotr Goltza Casting na króla przeczytamy o kandydatach do obsadzenie polskiego tronu w czasach wielkiej wojny.
Maria Falińska w swym felietonie pisze o konsumpcji piwa w średniowiecznej Europie i stwierdza, że był to napój łączący wszystkie stany, pociecha w trudnych chwilach, bo w czasach np. zarazy albo uciekano w ascezę, albo przeciwnie – pito w nadmiarze.
W dodatku Ludzie i pieniądze: 1794 – 1914 poznamy sylwetki dwóch wybitnych finansistów : Leopolda Kronenberga i Jana Blocha. Dowiemy się jak wiele ich łączyło, choć byli zażartymi konkurentami. Andrzej Żor, wytrawny znawca epoki stawia tezę: 1870 rok, to data przełomowa dla kapitalizmu w Królestwie Polskim. Budowę kapitalizmu w Polsce można podzielić na 4 fazy. Pierwsza to rozwinięcie kapitału kupieckiego, druga – dzierżawa przez kapitał prywatny monopoli skarbowych, faza trzecia jest związana z inwestycjami kolejowymi, a ostatnia to inwestowanie w takich dziedzinach jak górnictwo, hutnictwo, przemysł metalowy i włókiennictwo…
Oba teksty są także znakomitym uzupełnieniem głównej tematyki tego wydania. Dodatek powstał we współpracy z Narodowym Bankiem Polskim.
