„Rok w ruskim cyrku” Piotra Kacprzaka nie jest jednolitą opowieścią. Mnóstwo w niej dygresji i wspomnień. To swojego rodzaju dziennik, trochę literatura drogi i w znacznej mierze literatura obyczajowa.
Autor przedstawia historię młodego człowieka, który rusza z polskim cyrkiem na tournée po ówczesnym Związku Radzieckim. Z racji zajmowanego stanowiska główny bohater nazywany jest „kierownikiem”. To z jego perspektywy poznajemy kulisy pracy w cyrku. Wchodzimy tam, gdzie jako widzowie nigdy nie mogliśmy zajrzeć. Do cyrkowych wozów i zorganizowanych w nich mieszkań, zwanych działkami. Poznajemy przygotowania do występów, tajniki niektórych cyrkowych „numerów” i atmosferę życia w cyrkowej drodze. I to wszystko pod ogromnym namiotem, otoczonym cyrkowymi wozami. A do tego ludzie, niby zwyczajni, a jednak całkiem inni. Ich życie zawsze było owiane tajemnicą i legendą.
Książka ma jeszcze jedno przesłanie, które autor wyraźnie eksponuje: „Pozostaje więc tylko mieć nadzieję, że przedstawiony tu obraz, oparty na rzeczywistych wydarzeniach i autentycznych historiach, być może pozwoli czytelnikowi na zmianę nastawienia do Rosjan i Rosji, a przez to też do samego siebie”.
